من يتوكل علي الله فهو حسبه. هركس بر خدا توكل كند خداوند براي او كافي است.

وقتي اعتماد و توكل خود را بر چيزي غير از خدا قرار مي دهيم، خود را گرفتار زندگي مملو از ستيز مي سازيم. ستيز يعني ترديد، اظطراب، نگراني. مانند زورق توفان زده به اينجا و آنجا پرتاب مي شويم و نمي دانيم به كجا مي رويم. همه ي وقتمان صرف انجام كارهاي بيهوده مي شود كه انجام آنها ضرورتي نداشته است. همه ي وقت مان به آمادگي جهت زندگي مي گذرد به طوري كه هيچگاه فرصت نمي يابيم از زندگي ستفاده كنيم. جاي تعجب نيست كه چرا زندگي مان عاري از سرور است. آن كس كه چون كودك زندگي كند، درست زندگي كرده است. كودكان ستيز نمي كنند و هيچ ترسي ندارند. آنها مي دانند كه مادرشان در كنارشان است و وجود او همه ي نياز آنهاست.

آیت‌الله مجتبی تهرانی از اساتید برجسته اخلاق ضمن اشاره به حدیثی نورانی از امام علی النقی(ع) که در بحارالانوار آمده است، شرایط همسو شدن تدبیر بنده با تقدیر الهی را بیان کرد.

به گزارش دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله مجتبی تهرانی، گزیده‌ای از سخنان این استاد اخلاق به مناسبت فرا رسیدن سالروز شهادت امام هادی(ع) در پی می‌آید:

رُوِیَ عَن عَلِیِّ ابنِ مُحَمَّدِ الهادی صَلَواتُ اللهُ عَلَیهِمَا قالَ: «الْمَقَادِیرُ تُرِیکَ مَا لَمْ یَخْطُرْ بِبَالِکَ، النَّاسُ فِی الدُّنْیَا بِالْأَمْوَالِ وَ فِی الْآخِرَةِ بِالْأَعْمَالِ» [بحارالانوار جلد75 صفحه 369]

از فرمایشات امام هادی صلوات الله علیه است که حضرت فرمودند: آنچه را که تقدیر الهی است و خداوند آن را برای شما انسان‌ها مقدر می‌کند، به شما چیزی را نشان می دهد که به خاطره شما خطور نکرده باشد.

خداوند به ما عقل و شعور عطا فرموده که به وسیله آنها تدبیر می‌کنیم. حال آیا تدبیر ما در امور و کارهای زندگیمان کافی است؟ به تعبیر من چه قدر قاشق بدون دسته ‌ساخته‌ایم! چه قدر در زندگی سرها به سنگ می‌خورد! علّت چیست؟

علّت آن این است که تدبیر من، آنگاه کارساز است که با تقدیر او همسو شود. «اَلعبدُ یُدَبِّرَ وَ اللهُ یُقَدِّرَ» بنده تدبیر می‌کند، امّا خدا تقدیر می‌کند. تدبیر منهای تقدیر سودی ندارد. حال این سوال پیش می آید که برای آنکه تدبیرهای ما با تقدیرهای او همسو شود، چه باید کنیم؟

راهش این است: تو تدبیر کن، بعد از تدبیرت، توکّل کن، واگذار کن به او. به تعبیر ساده‌تر بگو خدا: به عقل ناقص من، این تدبیر رسیده، امّا خودت می‌دانی، هرجور که صلاح می‌دانی همان را تقدیر بفرما.

اگر اینچنین کردی آن وقت خدا آنجایی که به نفع من است، درست می‌کند و آنجایی که به ضرر من است اصلاح می‌کند. بعداً متوجّه می‌شوی، آنچه تدبیر کرده بودی اشتباه بود و خداوند تقدیر خوبی که حتّی به فکرت هم نمی‌رسید را نشانت می‌دهد. این‌‌ها پیشامد نیستند، تمام کارهای خدا حساب شده است.

حتی در آیه شریفه قرآن در باب رزق هم می‌فرماید: «وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ (طلاق/3)» این آیه همان است که حضرت می فرمایند. یک رزقی را روزیت می‌کنم که گمانش را هم نمی‌بردی. البتّه این را هم بدانید که باید تدبیرتان مشروع باشد، نه خلاف شرع. مشروع، بعد هم واگذار می‌کنم به خدا. این کار را انجام دهید تا حالا ببینید خدا چه تقدیرهای خوبی به تو نشان می دهد.